مقایسه اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره مورد و سیلورسولفادیازین %۱ بر بهبود زخم سوختگی درجه دوم در موش

چکیده زمینه : گیاه مورد (myrtus communis) در طب سنّتی مردم شمال ایران جهت درمان سوختگی به کار می‎رود. هدف : مطالعه به منظور مقایسه اثر هیستوپاتولوژیک عصاره متانولی گیاه مورد و کرم سولفادیازین نقره %1 بر بهبود زخم سوختگی انجام شد. مواد و روش‎ها : این مطالعه تجربی بر روی 100 موش نر سفید صحرایی(در 4 گروه 25 تایی) انجام شد. پس از بی‎هوشی، به صورت یکنواخت در ناحیه پشت تمام موش‎ها به مساحت 4 سانتی‎متر مربع سوختگی درجه دوم ایجاد شد. درمان روزانه زخم‎های سوختگی در چهار گروه با استفاده از پماد عصاره گیاه مورد، پماد پایه مورد، کرم سیلورسولفادیازین %1 و نرمال سالین (گروه شاهد) انجام پذیرفت، سپس با تهیه برش‎های بافتی، تعداد فیبروبلاست‎ها، نوتروفیل‎ها و هجوم عروق خونی در روزهای 6، 12، 18، 24 و 30 پس از سوختگی بررسی شدند. داده ها با توجه به نوع توزیع با آزمون‎های آماری مجذور کای، کروسکال والیس، توکی و anova تحلیل شدند. یافته‎ها : با استفاده از عصاره گیاه مورد تعداد عروق خونی (48/1±87/9) و فیبروبلاست (2/2±62/23) بیش‎تری در محل بهبود سوختگی دیده شد و این اختلاف با بقیه گروه‎ها معنی‎دار بود(001/0p<). کرم سولفادیازین نقره %1 توانست تعداد نوتروفیل‎ها را در بافت افزایش دهد(001/0p<). نتیجه گیری : با توجه به یافته‎ها و عوارض کمتر و سهولت دستیابی به عصاره گیاه مورد، استفاده از فراورده های این گیاه در مطالعه‎های کارآزمایی بالینی پیشنهاد می‎شود.